literature

Hayashi Hirotaka High. [Chapter 2]

Deviation Actions

Published: Jan 17, 2013

254 Views

Literature Text

_{OOO2.

❣ Written by: Miko Schmitz aka. Meadonroe.
❣ Part of the story: Hayashi Hirotaka High [BL]

------------------------------------------------------------

Het nieuwe schooljaar is nog maar net begonnen of Tsutsuji Ayumi is al te laat. Zo snel ze kan holt ze de school binnen maar wordt door een zwartharig meisje tegengehouden. “Hé, rustig aan jij!” Als Ayumi terug op haar adem is gekomen, kijkt ze op. “Oh … hèhè, sorry.” Het meisje plaatst de handen in haar zijden en bekijkt Ayumi van kop tot teen. “Ik heb jou hier nog nooit gezien.” Het meisje met de lange bruine lokken gebonden met een grote, rode strik, knikte instemmend. “Nee, dat klopt, ik ben nieuw hier.” De norse gezichtsuitdrukking van het zwartharige meisje verdween en een grote glimlach kwam ervoor in de plaats. “Echt waar? Wel, dan heet ik je alvast van harte welkom. Uzahara Shinai.”

Ayumi toverde haar liefste glimlachje te voor schijn. “Tsutsuji Ayumi. Maar iedereen noemt me Kaiba.” Shinai haalde een kronkelige wenkbrauw op terwijl ze op haar onderlip beet. “ Kai .. ba? (Kai = big, Ba = field) ” Het meisje met de bruine lokken knikte giechelend. “Mijn ouders vroegen elkaar de hand in een groot veld, omringd door de pure natuur. Vandaar kai ba.” Shinai sloeg met glinsterende ogen de handen in elkaar. “Wat romantisch! Jij bent dus het bewijs van hun eeuwig durende liefde!”

Ayumi sloeg giechelend een hand voor haar mond en kneep haar ogen tot kleine pretoogjes. “Niet echt. Dat is mijn broer.” Het zwartharige meisje knikte. “Weet je al op welke kamer je verblijft?” Ayumi griste een klein, gekreukt papiertje uit haar jaszak. “ Ni hyaku ken hatsu. (208) ” Diezelfde grote glimlach verscheen weer op Shinai’s mond. “Is het heus? Nou, dan worden we kamergenoten!”

Shinai had haar kamergenote inmiddels al naar hun kamer begeleidt. Ayumi smeet haar koffer op het vrije bed terwijl Shinai haar vragenronde voortzette. “Je bent vast geen 15 meer ..” Een hoofd met lange bruine lokken schudt heen en weer. “Nee, ik ben al 16.” Shinai neemt plaats op haar bed en terwijl ze dat doet, slaat ze haar armen rond haar knieën.

“De meesten arriveren op dit college wanneer ze 12-13 jaar oud zijn. Waarom wachtte jij zo lang?” Ayumi hield haar hoofd schuin gehouden. “Geen idee.. mijn broer gaat ook naar een van deze colleges, dus besloten mijn ouders mij ook hierheen te sturen.” De zwartharige knikte. “Dan verblijft je broer vast op het jongenscollege.” Ayumi kneep weeral haar heldere blauwe ogen tot kleine pretoogjes. “Hai.”

- -

“He, jij bent best klein.” “Je zou eens wat meer moeten eten.”
“Hoe heet je eigenlijk?” Een kleine, tengere jongen kneep angstig zijn ogen dicht. “ Tentei .. en gozen osore! (God, I'm so scare) ” De grootste van de twee jongens grinnikte bij het horen van de smeekgebeden van de jongen. “Hoor je dat, Aguri? Hij is bang, hèhè!” Voordat Danjuro gezamenlijk met zijn iets jongere broer, Aguri, naar de jongen konden uithalen, had iemand zich er al mee bemoeid. “Hé, Aguri, Danjuro, laat hem met rust!”

Geïrriteerd sprak Aguri tot zijn broer. “Kom op, we smeren ‘m.” De kleine jongen keerde zich tot zijn redder. “ Supashi-bo! (Much thanks!) Ik dacht dat ze me gingen verbouwen!” Een grote jongen met hazelbruine lokken haalde lachend de schouders op. “ Ki ni shi nai de. ” (No problem) De kleinere jongen trok de oudere jongeman in een omhelzing, dit was zijn manier van zijn dankbaarheid te tonen. “ En gozen arigatai! ” (I am so grateful) De bruinharige krabde zich aan het achterhoofd. “ ie, ie. (It's alright) Ik ben Wakabayashi Asaki, middler. En jij bent?” Diep boog de tengere jongen als uiting van respect. “Gomen kudasai. (Please, forgive me) Yukimoto Aikawa.”

De twee jongens schudden elkaar de hand. “Aangenaam. Nieuw hier?” Met kleine pretoogjes knikte Aikawa. Asaki verschool de handen in de broekzakken. Het viel Aikawa op dat de oudere jongen het officiële schooluniform droeg, terwijl hij hier stond in alledaagse kleding. Hij liet teleurgesteld het hoofd hangen. Asaki merkte de moodswing op en sprak. “Kom op, Aikawa. Ik leid je rond.” Glimlachend keek de kleine jongen op. “ Hai! Arrigatou! ” (Yes! Thank you!) Grinnikend knikte Asaki. “ iiyo. ” (It's okay)

❣ Let's repeat !

kai (big) ba (field)
Ni hyaku ken hatsu (208)
hai (Yes, Yeah, no problem, Okay)
Tentei, en gozen osore. (God, Im so scared)
Supashi-bo. (Much thanks!)
ki ni shi nai de. (No problem/ don't worry about it)
en gozen arigatai! (Im so grateful)
gomen kudasai. (Please, forgive me)
arrigatou. (thank you)
iiyo. (It's okay)}